Όπως είναι ευρέως γνωστό η επεξεργασία του νερού πισίνας είναι μία σύνθετη εφαρμογή με υψηλές απαιτήσεις, εξαιτίας της πολύ μεγάλης ποικιλίας ρύπων που μπορούν να βρεθούν διαλυμένοι στο νερό. Πέρα από τις ρυπογόνες ουσίες που οφείλονται στους ίδιους τους χρήστες (βακτήρια, ιοί, ούρα, ιδρώτας, λάδια, τρίχες, καλλυντικά κλπ…), πολλές φορές πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι ρύποι που προέρχονται από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται η πισίνα. Η εμπειρία δείχνει ότι στις ανοικτές πισίνες συγκεντρώνεται μία σημαντική ποσότητα οργανικών ενώσεων, εντόμων, φύλλων, σκόνης και αέριων ρύπων.
Δεδομένου ότι τα υπάρχοντα συστήματα πισίνας λειτουργούν ανακυκλώνοντας το νερό τους, στο τελευταίο παρουσιάζεται μία διαρκώς αυξανόμενη συγκέντρωση ρυπογόνων ουσιών. Για αυτούς τους λόγους, η εκλογή του ιδανικού συστήματος επεξεργασίας του νερού πισίνας αποτελεί πολύ σημαντικό σημείο.
Μέχρι σήμερα, η χρήση χημικών με βάση το χλώριο και βρώμιο, αποτελούσε ένα συνηθισμένο τρόπο στην απολύμανση του νερού της πισίνας. Έρευνες ωστόσο έχουν αποδείξει ότι δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στην υγεία του χρήστη κυρίως λόγω της δημιουργίας υπο-προϊόντων (οργανικές ουσίες, χλωραμίνες κλπ).
Λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα έρχεται να δώσει η χρήση του όζοντος, επίσης ευρέως γνωστή, αποτελώντας μια από τις καλύτερες και αποτελεσματικότερες μεθόδους στην απολύμανση του νερού χωρίς τις επιπτώσεις που έχει η χρήση χλωρίου και βρωμίου. Η ραγδαία εξάπλωσή της οφείλεται τόσο στην αποτελεσματικότητά της όσο και στο γεγονός ότι αποτελεί μια ασφαλή μέθοδο ως προς την ανθρώπινη υγεία.
To όζον στην πισίνα σας
Χρησιμοποιώντας όζον για την επεξεργασία του νερού πισίνας πετυχαίνουμε τα εξής:
- Βακτηριακή απολύμανση
- Αδρανοποίηση ιών
- Οξείδωση τόσο του διαλυτού σιδήρου-μαγγανίου όσο και των υπόλοιπων οργανικών και ανόργανων ενώσεων
- Αποχρωματισμός
- Απομάκρυνση οσμών και γεύσεων
- Αφαίρεση της άλγης
- Μικρο-κροκίδωση των διαλυμένων στο νερό οργανικών ενώσεων
Σε σύγκριση με το χλώριο, η χρήση όζοντος στην επεξεργασία νερού πισίνας προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά προτείνεται η παράλληλη χρήση των δύο στοιχείων σε μία αναλογία 80% όζον – 20% χλώριο.